Co dalej z legnickim pogotowiem? Pracownicy boją się centralizacji i mówią wprost: „Nikt nas nie pytał”

W Legnicy wrze po tym, jak do pracowników miejscowego pogotowia dotarły informacje o planach połączenia kilku dolnośląskich stacji ratownictwa medycznego w jedną, wspólną jednostkę z centralą we Wrocławiu. Związkowcy nie kryją niepokoju. Twierdzą, że nikt z nimi nie rozmawiał, a gotowy plan „zjechał z góry” bez jakichkolwiek konsultacji.

W liście skierowanym do marszałka województwa dolnośląskiego, Pawła Gancarza, organizacje związkowe działające przy legnickim pogotowiu alarmują: "jesteśmy pomijani, a decyzje już zapadły". Obawiają się, że reorganizacja rozbije dobrze działający system, zagrozi bezpieczeństwu pacjentów, a część pracowników, zwłaszcza z administracji może stracić pracę.

Michał Nowakowski, rzecznik marszałka województwa, zapewnia, że nic nie zostało przesądzone. Projekt jest na wstępnym etapie. Analizujemy różne rozwiązania, także wspólnie z dyrektorami jednostek. Celem jest poprawa jakości usług, inwestycje w nowoczesny sprzęt, nowe ambulanse, szkolenia i ujednolicenie standardów działania w całym regionie – komentuje Michał Nowakowski.

Ale związkowcy są zdania, że żadnych rozmów nie było. Ich zdaniem spotkanie, na którym dyrektorzy zostali poinformowani o planie fuzji, miało charakter wyłącznie informacyjny. Nikt nie pytał ich o zdanie, nie omawiano żadnych wariantów, a projekt, jak mówią, przedstawiono jako gotowy.

Pracownicy pogotowia z Legnicy podkreślają, że lokalna stacja działa sprawnie, jest dobrze wyposażona, a zespół spełnia wszystkie obowiązujące standardy. Boją się, że włączenie ich w dużą, scentralizowaną strukturę przyniesie więcej biurokracji, utrudni codzienną pracę i pogorszy jakość usług. Padają też konkretne liczby, nawet 30 procent kadry medycznej mogłoby odejść, a bez zaplecza administracyjnego jednostka nie będzie funkcjonować tak jak dotąd.

W swoim piśmie do marszałka apelują o zachowanie samodzielności legnickiego pogotowia i prawdziwy dialog z pracownikami. Zwracają uwagę, że to lokalne zespoły najlepiej znają swój teren i realne potrzeby mieszkańców. Ich zdaniem decyzje dotyczące przyszłości systemu ratownictwa powinny być podejmowane nie w oderwaniu od codziennej praktyki, ale właśnie w oparciu o doświadczenie tych, którzy od lat pracują na pierwszej linii.