Złote liście wirują w powietrzu jak w tanecznym uniesieniu. Wiatr podnosi je lekko, obraca, a słońce otula promieniami, wydobywając wszystkie odcienie czerwieni, żółci i bursztynu, a jest ich tyle, że trudno je wszystkie zliczyć. Jesień to najlepszy czas na spacer po legnickim Parku Miejskim, gdzie o tej porze roku czas zwalnia, jest spokojnie, ciepło i cicho. Gdzie świat na chwilę wstrzymał oddech, by nacieszyć się tym krótkim czasem, kiedy lato już odeszło, ale jesień jeszcze nie boli.

Zajrzyjcie do naszej fotorelacji:

[FOTORELACJA]23125[/FOTORELACJA]

„Jesienne liście spadają, czerwone i złote, przypominając dni, gdy słońce grzało mocniej”

Słońce nie grzeje już tak mocno, ale wciąż pieści skórę, delikatnie, jakby nie chciało się jeszcze żegnać. Liście wirują w powietrzu, jakby tańczyły do melodii, którą zna tylko wiatr. Czerwone, pomarańczowe, bursztynowe i złote, kręcą się wokół ławek, muskają ścieżki, opadają na trawę, by pozostać tam do czasu, aż silniejszy podmuch znów poderwie je do tańca.

„Jesienne liście spadają, czerwone i złote, przypominając dni, gdy słońce grzało mocniej” - śpiewał Yves Montand w nieśmiertelnym przeboju o jesieni. Tych kilka słów oddaje atmosferę jesiennego legnickiego parku. W jego scenerii dziś trudno nie zatrzymać się choć na chwilę, by po prostu patrzeć.

Feeria barw, która czaruje światłem i łagodnym oddechem jesieni, to najlepsza zacheta do spaceru, do oddechu i celebracji szelestu liści pod stopami, cienia gałęzi na której usiadła wiewiórka i błysku słońca, które pieści swoim ciepłem, choć już coraz słabiej. Bo jesień w legnickim parku jest niczym melodia grana szeptem. Nie o końcu, ale o trwaniu. Nie o pożegnaniu, ale o powitaniu złotej polskiej jesieni.