W Montbard w Burgundii, gdzie wśród zielonych wzgórz spoczywają polscy żołnierze polegli w czerwcu 1940 roku, w tym roku znów zapłonęły znicze pamięci. W uroczystościach z okazji 85. rocznicy bitwy wzięli udział legniczanie Radosław Wrębiak i Dagmara Dwornik, których krewny – starszy strzelec Franciszek Wrębiak z 10 Pułku Strzelców Konnych, zginął w nocy z 16 na 17 czerwca 1940 roku w walce o wolność Polski i Europy. Dzięki zaangażowaniu Polonii i francuskich przyjaciół ich groby do dziś są otaczane troską i pamięcią.

Zajrzyjcie do fotorelacji.

[FOTORELACJA]23243[/FOTORELACJA]

Bitwa pod Montbard zapisała się w historii kampanii francuskiej

W rejonie Montbard walczyła 10 Brygada Kawalerii Pancernej dowodzona przez generała Stanisława Maczka. Mimo przewagi Niemców żołnierze generała Maczka bronili pozycji tak długo, jak mogli. Walczyli nie o zwycięstwo, lecz o honor i życie swoich towarzyszy broni. Wielu zginęło, część trafiła do niewoli, inni po rozwiązaniu jednostki na rozkaz dowódcy próbowali przebijać się na południe. Decyzja o rozwiązaniu brygady miała ocalić życie żołnierzy i zapobiec dalszym stratom.

W Montbard spoczywa przodek Radoslawa Wrębiaka

Na cmentarzu w Montbard, w cieniu starych drzew, znajduje się wspólna mogiła polskich żołnierzy. Wśród nich spoczywa starszy strzelec Franciszek Wrębiak, żołnierz 1 szwadronu strzeleckiego, który zginął w nocy 17 czerwca 1940 roku podczas bezpośredniego ataku na pozycję nieprzyjaciela. To brat dziadka legniczan Radosława Wrębiaka i Dagmary Dwornik.

W bitwie tej poległ i jest tam pochowany brat naszego dziadka, starszy strzelec 10 Pułku Strzelców Konnych Franciszek Wrębiak, który w 1938 roku wyjechał z Polski za pracą, ale też podobno za miłością – opowiada Radosław Wrębiak.

We Francji znalazł i jedno, i drugie. Jednak po napaści Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku postanowił wstąpić do formujących się jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i walczyć o wolną Polskę. Franciszek Wrębiak zginął w nocy 17 czerwca 1940 roku jako żołnierz 1 szwadronu strzeleckiego w bezpośrednim ataku na pozycję nieprzyjaciela - dodaje Radoslaw Wrębiak.

Polonia i Francuzi od dziesięcioleci opiekują się grobami poległych

Mogiły polskich żołnierzy w Montbard są regularnie pielęgnowane przez miejscową Polonię i wspierane przez lokalne władze oraz francuskie szkoły. Dla społeczności miasteczka stały się ważną częścią lokalnej tożsamości i codziennej edukacji historycznej.

W 85. rocznicę bitwy legniczanie uczestniczyli w uroczystościach z wojskiem i Polonią

W tym roku uczestniczyliśmy w 85. rocznicy tej bitwy z udziałem Wojska Polskiego, miejscowych władz, stowarzyszeń rodzin kombatantów i lokalnej Polonii. Na miejscu spotkaliśmy się z bardzo miłym przyjęciem francuskiej Polonii. W tym miejscu chciałbym bardzo podziękować Panu Didier Mars, miejscowemu przedsiębiorcy, którego dziadkowie pochodzili z Polski, i jego przyjaciołom za wielkie serce, pamięć i bezinteresowną opiekę nad grobami polskich żołnierzy. Mogę powiedzieć, że to wielki przyjaciel Polski i Polaków. Dziękuję, Didier – dzieli się wspomnieniem Radosław Wrębiak.

Pamięć o polskich żołnierzach łączy Montbard z Polską

Mieszkańcy Montbard zwracają uwagę, że groby Maczkowców stały się miejscem lekcji historii dla młodzieży i przestrzenią, w której Francuzi i Polacy spotykają się wokół pamięci o wspólnej przeszłości. W Zaduszki, kiedy w Polsce zapalamy znicze na grobach bliskich, warto pamiętać także o tych rozsianych po świecie i o bohaterach, którzy w obcej ziemi znaleźli spokój, lecz nie zostali zapomniani.