Sztuka Tadeusza Różewicza otwiera nową epokę w polskim teatrze, przynosząc tu dokonania ówczesnej zachodniej awangardy – Becketta i Ionesco, a zarazem nadając im niewątpliwie polski charakter, w którym dziedzictwo romantyzmu łączy się z wojenną traumą. Napisana u schyłku lat 50., wydaje się wciąż aktualna; od kilku dekad nie schodzi z polskich scen.
W inscenizacji reżyser zamierza zadać pytanie, czy można być bohaterem dziś, w „niebohaterskich czasach” i co to właściwie dla nas oznacza, skoro wskutek postępu cywilizacyjnego tracimy poczucie sprawczości, stajemy się bierni, zniechęceni, przytłoczeni. Idąc za wskazaniem samego Różewicza, który uznawał „Kartotekę” za dramat o świecie współczesnym, ewoluujący wraz z inscenizatorami i publicznością, reżyser świadomie nasyci swoją adaptację elementami dzisiejszej rzeczywistości, tak aby w swoim spektaklu opowiedzieć o everymanie XXI wieku.
