Stanisław Andrzej Potycz odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Andrzej Potycz, przewodniczący Duszpasterstwa Ludzi Pracy '90 oraz przewodniczący kapituły Bractwa Henryka Pobożnego, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uroczystość wręczenia odznaczenia, nadanego przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę na wniosek Stowarzyszenia „13 Grudnia”, odbyła się we wtorek 10 czerwca 2025 roku w Belwederze. Potycz otrzymał to wyróżnienie za wybitne osiągnięcia w działalności zawodowej i społecznej, realizowanej z pożytkiem dla kraju, oraz za zasługi dla wolnej Polski.

Uzasadnienie wniosku Stowarzyszenia „13 Grudnia”

Stanisław Andrzej Potycz jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (1969). W latach 1969–1972 pracował jako referent prawny, a następnie od 1972 do 1986 pełnił funkcje aplikanta sądowego, asesora oraz sędziego Sądu Rejonowego w Legnicy, Sądu Rejonowego w Lubinie i Sądu Wojewódzkiego w Legnicy, gdzie orzekał w sprawach cywilnych. Po strajkach 25 czerwca 1976 roku w legnickich zakładach przemysłowych, jako sędzia Komisji Odwoławczej rozpoznawał odwołania zwolnionych pracowników. Został odsunięty od tych spraw po tym, jak zaczął uwzględniać odwołania zwolnionych.

Od września 1980 roku był członkiem NSZZ „Solidarność”, przewodniczącym Komitetu Założycielskiego, a następnie Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Sądów Województwa Legnickiego. 15 grudnia 1981 roku, po wprowadzeniu stanu wojennego, podczas rozmowy z przedstawicielką KW PZPR odmówił stosowania prawa stanu wojennego, uzasadniając, że prawo opublikowane w gazetach „Trybuna Ludu” czy „Monitor Dolnośląski” go nie obowiązuje. W tym czasie dwukrotnie otrzymał kartę powołania do odbycia czynnej służby wojskowej, jednak po rozmowie w WKU w Legnicy, dotyczącej ewentualnego skierowania do sądownictwa wojskowego, karta została cofnięta i Potycz został zwolniony do domu.

W latach 1987–2024 pracował jako radca prawny. Był współzałożycielem i członkiem Komitetu Obywatelskiego Środowisk Opozycyjnych Ziemi Legnickiej (KO „S” w Legnicy), organizatorem spotkań wyborczych i wieców z kandydatami KO „S” do Sejmu i Senatu. W 1989 roku współtworzył Komitet Budowy Ośrodka Diagnostyki Onkologicznej Społecznej Fundacji Solidarności.

Od kwietnia 1990 roku współtworzył Duszpasterstwo Ludzi Pracy '90 w Legnicy, od 1994 roku przewodniczył jego Kapitule. Był także przewodniczącym Rady Fundacji Pawła Jurosa, członkiem I Synodu Diecezji Legnickiej, współzałożycielem Społecznego Ruchu Świętowania Niedzieli, członkiem Zespołu Diecezjalnego ds. przygotowania procesu beatyfikacyjnego księcia Henryka II Pobożnego, współzałożycielem i przewodniczącym Kapituły Bractwa Henryka Pobożnego, przewodniczącym Rady Katolików Świeckich przy Biskupie Legnickim, koordynatorem Duszpasterstwa Prawników Diecezji Legnickiej oraz członkiem Komisji Historycznej powołanej przez Biskupa Legnickiego w procesie beatyfikacyjnym księcia Henryka II Pobożnego.

Jest autorem i redaktorem wielu publikacji, m.in. książek: Rozjaśnić serca (2006), Henryk Pobożny i księżna Anna — władcy Śląska (2011), Śladami Henryka Pobożnego i księżnej Anny Śląskiej (2013), Święty Jan Paweł II pośród nas (2015), Głos, który nie umilkł... (2016), Idziemy dalej… (2021).

 

Źródło: Legnica.FM (Radio Plus Legnica)