Przedstawiciele naszego Starostwa na czele z Wicestarostą Legnickim Janiną Mazur oraz mieszkańcy Ziemi Legnickiej, Wrocławskiej i Oleśnickiej mieli ogromną przyjemność uczestniczyć w wyjątkowym, a nawet historycznym wydarzeniu w miejscowości Ząbki, niedaleko Warszawy.

Nasza Pielgrzymka rozpoczęła się Mszą Św. w Parafii Św. Trójcy w Ząbkach, której przewodniczył ks. Wikary Andrzej Ziarek. Uczestnicy pielgrzymki brali aktywny udział w odprawianej Mszy Św. – zapoznając zebranych z 1. i 2. czytaniem liturgicznym oraz z modlitwą wiernych. Mieli również przyjemność wysłuchać wykładu dr. Dariusza Zielonki, który przedstawił zgromadzonym życiorys ks. Stanisława Sadowskiego.

Dalsza część uroczystości odbyła się na Cmentarzu Parafialnym w Ząbkach. To waśnie tam - w 63. rocznicę śmierci księdza kanonika - mieliśmy zaszczyt złożyć wiązanki oraz zapalić znicze przy grobie ks. Sadowskiego. Mieszkaniec naszego powiatu Pan Józef Baran rozsypał na grobie symboliczną garstkę ziemi dawidowskiej. Okoliczne przemówienie przybliżające zasługi księdza oraz przebieg jego posługi kapłańskiej na Kresach Wschodnich, a potem na Ziemi Legnickiej przybliżyła podczas krótkiego przemówienia Wicestarosta Legnicki Janina Mazur.

Cieszymy się, że mogliśmy brać udział w tej wyjątkowej pielgrzymce. Dziękujemy za życzliwość i otwartość parafian oraz księży z Parafii Św. Trójcy w Ząbkach, a przede wszystkim za to, że mogliśmy uczestniczyć w nowo odkrytym kawałku historii.

Sylwetka ostatniego, katolickiego proboszcza z Dawidowa, pierwszego proboszcza parafii św. Trójcy w Legnicy i parafii w Kunicach -ks. Stanisława Sadowskiego.

Ks. Sadowski urodził się 8 października 1886 roku w miasteczku Brody na ziemi lwowskiej. Tam uczęszczał do szkoły powszechnej i ukończył gimnazjum. Następnie wstępuje do seminarium lwowskiego.

Po studiach teologicznych na uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie otrzymał święcenia kapłańskie 4 lipca 1909 roku.
W pierwszych latach kapłaństwa pracował jako wikariusz w Winnikach (od 4.08.1909 r.), Zimnej Wodzie (od 1.08.1910 r.) i przy parafii św. Elżbiety we Lwowie (od 18.10.1911 r.). We Lwowie jest również katechetą w męskiej szkole im. Kościuszki. W czasie I wojny światowej był kapelanem w armii monarchii austro-węgierskiej CK, w tym okresie poznaje niektórych mieszkańców Dawidowa, przebywa w nim oraz prowadzi z nimi korespondencję np. z wójtem Dawidowa Dominikiem Gulewiczem.

W listopadzie 1918 roku jest także w Dawidowie i tam wraz z miejscowymi Polakami tworzy oddział i bierze udział w walkach z Ukraińcami.  Po okresie niespokojnych wojen I światowej i z Ukraińcami zostaje wikariuszem przy katedrze we Lwowie (1919-1926). Pełni tam funkcję sekretarza w kancelarii katedralnej, a od 1923 roku jest katechetą we Lwowskiej Akademii Handlowej. W schematyzmie z 1925 roku wspomniany jest jako vicarius curatus katedry lwowskiej. 

W październiku 1926 roku wspólnota księży z katedry lwowskiej dowiedziała się o otrzymaniu przez ks. Sadowskiego probostwa w Dawidowie. Zapisano wówczas w kronice katedry lwowskiej: „Ks. Sadowski — proboszczem. „Vicarius curatus” ks. Stanisław Sadowski dostał prezentę na probostwo w Dawidowie. Kollegium traci w nim bardzo miłego i wesołego towarzysza, znanego i dobrego konfratra”.  W sobotę 20 listopada 1926 roku objął probostwo w Dawidowie. Na stanowisku proboszcza w Dawidowie pracuje przez 20 lat do 1946 roku. W 1933 roku ks. arcybiskup Twardowski nadał mu godność kanonika.

W czasie okupacji niemieckiej wspiera działalność miejscowej komórki Armii Krajowej. Na wskutek decyzji politycznych Wielkiej Trójki po II wojnie światowej ks. Sadowski opuszcza Dawidów, podobnie jak zdecydowana większość jego parafian i przybywa do archidiecezji wrocławskiej. Dokładnie 5 kwietnia 1946 roku ks. Sadowski wyjeżdża z Dawidowa. Podejmuje pracę w jednej z parafii w Legnicy (Św. Trójcy) jako proboszcz
(1946 - do czerwca 1951 r.) i zostaje mianowany dziekanem dekanatu legnickiego.

W 1946 roku zakłada parafialny oddział Caritas, w którym angażują się siostry franciszkanki rodziny Maryi. Pierwszy proboszcz parafii św. Trójcy ks. Jan Podkopał został aresztowany przez władze komunistyczne w 1946 roku. Jego następca ks. Sadowski również był nękany przez komunistów, stąd poprosił o przeniesienie z legnickiej parafii. Pełnił również funkcję administratora parafii Kunice k. Legnicy.

W 1951 roku zrezygnował z zajmowanych stanowisk w archidiecezji wrocławskiej i przeniósł się do diecezji opolskiej. Na Śląsku pracuje także jako wikariusz w Międzyborzu oraz jako dziekan Sycowa.

W 1953 roku trafił do Piławy Górnej, a następnie do Korfantowa, gdzie został proboszczem. Bp Wincenty Urban ocenił następująco ks. Sadowskiego: „był ułożonym kapłanem i doświadczonym duszpasterzem, starał się pracować z ofiarnością i gorliwością na powierzonych mu placówkach duszpasterskich”. Był gorliwym polskim patriotą. Jako kapłan był cenionym kaznodzieją, głosił kazania na misjach i odpustach parafialnych, uzdolniony muzykalnie, potrafił ładnie śpiewać.

Ksiądz Sadowski zmarł 12 sierpnia 1957 roku w Ząbkach Drewnicy koło Warszawy w 71 roku życia, a w 48 roku kapłaństwa. Zmarł w pociągu w drodze na spotkanie z Prymasem Stefanem Wyszyńskim. Przyczyna śmierci to zawał serca. Został pochowany 14 sierpnia na cmentarzu parafialnym w Ząbkach. R.I.P

Opracował dr Dariusz Zielonka.[FOTORELACJA]16784[/FOTORELACJA]