Kaligrafia jest formą twórczości, w której artysta stara się wyrazić duchową głębię i piękno przy pomocy znaków kanji i kana pisanych pędzlem i sumi (tuszem).

Język japoński, po japońsku nihongo, należy do języków wschodnioazjatyckich, o nieustalonej przynależności genetycznej, z pewną ilością cech ałtajskich. Można zaobserwować trzy fazy jego rozwoju: język starojapoński (używany był między III a XI wiekiem), średniojapoński (w okresie XII - XV, wówczas pozostawał on pod silnym wpływem Chin) oraz nowojapoński, który kształtuje się od XV wieku. Znajduje się on obecnie (po II wojnie światowej) pod wpływem języków europejskich, szczególnie angielskiego. Posiada on wiele dialektów, jednakże od końca XIX wieku została ustanowiona ponaddialektalna odmiana języka. Od początku XX wieku w literaturze upowszechnia się standardowy język potoczny.

Język japoński, z pozoru może przypominać język chiński. Pod względem budowy i pochodzenia są to jednak zupełnie różne języki. Jedyne co je łączy to zapożyczone z Chin pismo ideograficzne. Zakłada się, że nastąpiło to między IV-VI wiekiem naszej ery. System znaków, o którym tu mowa nazywa się kanji. Ideogramy te wyrażają określone rzeczy, cechy, pojęcia lub czynności.[FOTORELACJA]1767[/FOTORELACJA]

Kanji inaczej ewaluowało w obu krajach. W Japonii na podstawie tego systemu stworzono dwa sylabariusze, których pojawienie się poprzedziło uproszczenie istniejącego już systemu. Po zmianie tej został on nazwany hentaigana.

Pierwszy z sylabariuszy to katakana. Obecnie używa się znaków z tej grupy do zapisu słów obcego pochodzenia lub też do podkreślenia, istotnego z jakichś względów fragmentu tekstu. Znaki hiragany, natomiast są uproszczonymi ideogramami kanji. Używane są do zapisu słów pochodzenia japońskiego, a także końcówek gramatycznych.

Kaligrafia japońska to szuka pięknego pisania znaków zarówno z systemu kanji, katakana jak i hentaigana. Od kaligrafii pisanej w jakimkolwiek kraju europejskim różni się podejściem do samej czynności oraz efektu końcowego. Nie jest wcale najważniejszą informacja, którą niesie dany znak, tylko jego perfekcyjnego wykonanie, do którego należy dążyć konsekwentnie, w pełnym skupieniu.

Źródło: www.users.pjwstk.edu.p