Klaskanie po lądowaniu, czyli jak to jest z tymi brawami w samolocie?

To jeden z tych tematów, który wraca co lato – razem z walizkami, urlopami i lotami na wakacje. I choć może się wydawać błahy, w tle kryje się całkiem sporo ciekawych niuansów związanych z etykietą.

Dobre maniery czy niezręczna tradycja?

Zacznijmy od początku: zwyczaj klaskania po bezpiecznym lądowaniu to wcale nie polski wymysł, choć wielu tak uważa. Brawa słychać w różnych zakątkach świata – od Europy Środkowo-Wschodniej, przez południe kontynentu, aż po Azję. Skąd się to wzięło? Najczęściej to spontaniczna reakcja ulgi, odreagowanie stresu, czasem – wyraz wdzięczności wobec załogi. No i działa efekt domina: klaszcze jeden, po chwili dołączają kolejni.

Czy piloci nas w ogóle słyszą?

Nie wszyscy jednak patrzą na ten zwyczaj z entuzjazmem. Przeciwnicy klaskania często porównują sytuację do jazdy autobusem czy pociągiem – przecież kierowcom i maszynistom nie bijemy braw za dotarcie do celu. Dla części załóg może to być niezręczne – lądowanie to przecież ich codzienna praca. Poza tym piloci, zamknięci w kokpicie i w słuchawkach, oklasków nawet nie usłyszą. Z kolei stewardzi i stewardesy zdecydowanie częściej docenią ciepły uśmiech i zwykłe „dziękuję” przy wyjściu z pokładu niż całe klaskane show.

Komu to właściwie przeszkadza?

Z drugiej strony, czy naprawdę trzeba od razu mówić o faux pas, albo bardziej swojsko – o  „obciachu”? W końcu istotą dobrych manier jest to, by innym żyło się z nami przyjemniej. Jeśli klaskanie po lądowaniu jest wyrazem radości, ulgi czy wdzięczności – i nie zakłóca spokoju innych – to może jednak warto spojrzeć na nie łaskawszym okiem? W etykiecie intencje mają ogromne znaczenie. A jeśli to, co robimy, wypływa z dobrego serca, to czasem warto po prostu uśmiechnąć się życzliwie, bo życzliwość jeszcze nikomu nie zaszkodziła – ani na ziemi, ani w powietrzu.

Etykieta na luzie

Ten artykuł powstał w ramach cotygodniowego cyklu o dobrych manierach - takich, które nie krępują, ale ułatwiają życie.
Jeśli szukacie więcej takich praktycznych podpowiedzi - zaglądajcie na stronę Etykieta na luzie na Facebooku i LinkedIn. Porozmawiajmy o dobrych manierach z klasą i poczuciem humoru. Nie po to, żeby prawić morały, ale żeby żyło się po prostu lepiej.