Współczesny świat zafascynowany jest siłą — nie tą, która rodzi się z odwagi czy heroizmu, lecz siłą rozumianą jako bezwzględna skuteczność w zdobywaniu i utrzymywaniu władzy. Coraz częściej obserwujemy kult sprytu, przemocy i technologicznej manipulacji, które mają nie tylko prowadzić do celu, ale też całkowicie zakamuflować metody działania. Grupy władzy potrafią niszczyć niezależne głosy, przekształcać fakty w narracje korzystne dla siebie i wymazywać prawdę, jeśli ta staje im na przeszkodzie. Społeczeństwa, zmęczone chaosem i niepewnością, często poddają się tej iluzji siły. Ulegają fascynacji bezwzględnością i skutecznością, nawet jeśli stoją one w sprzeczności z rozsądkiem, faktami czy elementarną sprawiedliwością. Wynika to z lęku przed utratą bezpieczeństwa, z kultury sukcesu nagradzającej efekt ponad moralność oraz z medialnych wzorców, które uczą podziwiać nieuczciwego zwycięzcę zamiast uczciwego przegranego. W takim świecie nie liczy się rzetelność ani prawda — liczy się wynik, zdolność sterowania emocjami, informacjami i instytucjami. „Ława przysięgłych” przypomina, że gdy spryt i siła zaczynają rządzić bardziej niż prawo, demokracja zmienia się w teatr, którego scenariusz piszą najbardziej bezwzględni gracze.
czytaj więcej
