Przygoda z fotografią zaczęła się dla niego kilka lat temu. Po aparat sięgnął by odpocząć od pracy. Dzięki temu Bartłomiej zarejestrował miejsca, do których zwykły legniczanin zazwyczaj wstępu nie ma.

- W czasie wolnym chętnie sięgałem po aparat, co pozwalało mi się odprężyć. Mimo, a może właśnie dzięki temu, że moja praca zawodowa nie stwarzała okazji do biegania z aparatem i wynajdowania ciekawych ujęć, to moje zainteresowanie fotografią stopniowo się pogłębiało.

Na początku utrwalał na zdjęciach świat wokół siebie. Począwszy od przyrody obserwowanej na spacerze po pierwsze kroki syna.

- Nawet nie pamiętam dokładnie, co skłoniło mnie do zakupu pierwszego aparatu. To był impuls, potrzeba uchwycenia bezpośredniego otoczenia w obiektywie. Stopniowo poświęcałem swojemu hobby coraz więcej czasu, pracy i środków, dzięki czemu przerodziło się ono w pasję. Zacząłem przywiązywać wagę do jakości sprzętu fotograficznego i inwestować w niego – opowiada Bartłomiej.

Po zakupie sprzętu sięgnął po programy do obróbki zdjęć, po to, by uzyskać fachowy efekt. Około trzech lat temu zaczął fotografować miejsca opuszczone, a nawet zapomniane przez człowieka. Takich w Legnicy nie brakuje. To nieczynne już zakłady i różnego rodzaju budynki użyteczności publicznej.

- Początkowo zwiedzałem i fotografowałem opuszczone budynki z członkami grupy „Szabrownicy z Legnicy”. Nasze drogi się rozeszły, ale ja kontynuuję swoje szperanie i dokumentowanie za pomocą swojego aparatu – dodaje.

- Coraz więcej osób interesuje się tzw. urbexem, dzięki czemu możemy wymieniać się spostrzeżeniami i informacjami o ciekawych lokalizacjach, bądź organizować wspólne wyjazdy, takie jak ja moim kolegą Wojtkiem.

Odwiedzanie i fotografowanie nieużytkowanych obiektów wciągnęło go. Zdjęcia opuszczonych budynków mają w sobie, według niego, tajemnicę i nostalgię. Dokumentują piętno upływającego czasu i jego zwykle ujemny wpływ na stan obiektów.

- Ale też skłaniają do zastanowienia się, co doprowadziło do tego stanu, co stało się z ludźmi, którzy w tych budynkach żyli, pracowali. Ponadto dużo satysfakcji daje mi, gdy ludzie dzielą się swoimi wspomnieniami i emocjami związanymi z miejscem, które odwiedziłem – uzupełnia fotograf.

Tak było między innymi z budynkiem dawnego kina Ognisko, do którego chyba każdy legniczanin urodzony przed 2000 r. choć raz udał się na seans filmowy.

- Fotografowałem też dawną jednostkę wojskową, budynek Legnickiej Fabryki Fortepianów i Pianin, teren opuszczonego „szpitala sowieckiego”, dawną przychodnię Miedziowego Centrum Zdrowia, dom Hutnika – wylicza Bartłomiej.

- Na fotografiach odzwierciedlona jest pustka, jaka panuje w tych budynkach, choć pełno w nich śladów obecności ich użytkowników sprzed czasem kilkudziesięciu lat. Dlatego myślę, że tego typu zdjęcia mi się nie znudzą i będę rozwijał swoją pasję.

W Legnicy jest jeszcze wiele miejsc, które chciałby z aparatem odwiedzić. To między innymi budynek byłego Zespołu Szkół Spożywczych przy ulicy Wrocławskiej czy siedziba Teatru Letniego. Swoje dokonania prezentuje na blogu fotograficznym „Teren Prywatny”, który w przeciwieństwie do przewrotnej nazwy odwiedzić może każdy.[FOTORELACJA]13279[/FOTORELACJA]