Prokurator chce dożywocia dla ojca i czterech lat więzienia dla matki Szymonka

Kary dożywotniego więzienia dla Dariusza P. i 10 lat pozbawienia praw publicznych oraz 4 lat bezwzględnego więzienia dla Moniki M. domagał się prokurator. Obrońca Moniki M. wniósł o uniewinnienie swojej klientki, obrońca Dariusza P. o zmianę kwalifikacji czynu. Sąd odrzucił wniosek obrony o opinię psychiatryczną dotyczącą stanu zdrowia oskarżonego, jednocześnie zaznaczył, że rozważa zmianę kwalifikacji czynu.

Na rozprawie nie pojawiła się Monika M., matka zabitego Szymonka, pojawił się Dariusz P., który dotychczas nie chciał opuszczać murów aresztu. Sąd nie dopatrując się związku skierowania do szpitala psychiatrycznego Dariusza P., datowanego na 2003 rok postanowił oddalić wniosek jego obrońcy o opinię biegłych psychiatrów. 

Zdaniem prokuratora wyniki przeprowadzonego śledztwa i przewodu sądowego potwierdzają zasadność zarzutów stawianych oskarżonym. Oskarżony Dariusz P., był wcześniej karany w warunkach recydywy za umyślne spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ze skutkiem śmiertelnym. Monika M. jest osobą mającą problem z uzależnieniem od alkoholu, wielokrotnie kierowana przez sąd do podjęcia leczenia. Wyrokami sądowymi odebrano jej sześcioro starszych dzieci. Został Szymonek, który wychowywał się w domu pełnym alkoholu i przemocy. Tragicznym finałem była jego śmierć z ręki ojca.

- Relacja biegłych pokazuje, że uraz był na tyle mocny, że nie może być mowy o przypadkowości, nieumyślnym wypadku, wypadnięciu dziecka z rąk. Przyjmujemy, że zamiarem oskarżonego było pozbawienie dziecka życia. Opieramy się w tym zakresie o opinie biegłych – mówił prokurator.

Prokurator stwierdził, że niespełna dziewięciomiesięczne dziecko nie może wyartykułować swych potrzeb inaczej, niż płacząc, nie może się bronić, ani uciec z miejsca zagrożenia. Jest skazane na tych, którzy powinni się nim opiekować.

- Motywacja, że dziecko płacze, denerwuje oskarżonego, jest powodem jego zachowania, jest zachowaniem pozwalającym zakwalifikować jako zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem (…) matka, która zobowiązana opiekować się dzieckiem 24 godziny na dobę, opuściła je zostawiając pod opieką człowieka wcześniej karanego za poważne przestępstwa, fakt, że także szarpała dziecko, wypełnia znamiona przestępstwa znęcania się nad dzieckiem – ciągnął prokurator.

- Mamy do czynienia z osobą niepoprawną, zdemoralizowaną, która nie szanuje życia ludzkiego, była skazana prawomocnie i odbyła karę za spowodowanie skutku śmiertelnego, ponownie popełnia taki czyn, wobec własnego dziecka, małoletniego, całkowicie bezbronnego, nie daje żadnej rękojmi na bezpieczny powrót tego człowieka do społeczeństwa. Wnoszę o wymierzenie Dariuszowi P. za zbrodnię zabójstwa kwalifikowanego, popełnionego w ramach multirecydywy, kary dożywotniego pozbawienia wolności i pozbawienia praw publicznych na okres 10 lat. Z uwagi na jej dotychczasowy styl życia i brak poprawy, wnoszę o orzeczenie kary 4 lat bezwzględnego więzienia – zakończył prokurator.

- W ocenie obrony brak jest uzasadnionych podstaw do ustalenia, że oskarżony dopuścił się zbrodni zabójstwa swym działaniem. Brak jest argumentów o charakterze prawnym, by przyjąć taką kwalifikację. Z opinii biegłego, do której odwołał się oskarżyciel, wynika że oskarżony uderzył dziecko raz z otwartej ręki w policzek Szymona, a nie wielokrotnie, jak twierdzi prokurator. Dowody nie pozwalają na przyjęcie, że była to zbrodnia ze szczególnym okrucieństwem. Biorąc pod uwagę liczbę zadanych ciosów, miejsce zadania ciosu, brak użycia niebezpiecznego narzędzia, sposób działania. Oskarżony trzymał dziecko na rękach, kiedy dziecko się od niego odsunęło i uderzył je w policzek. Nie sposób uznać, aby uderzenie ręką w policzek było skierowanie by spowodować poważne obrażenia (…) Biegły przyznał, że samo uderzenie ręką małoletniego, gdyby nie ten upadek, nie mogło spowodować obrażeń skutkujących śmiercią (…) - mówił Michał Regulski, obrońca Dariusza P., dodając, że nie ma żadnych uzasadnionych podstaw, by oskarżyć go o zabójstwo ze szczególnym okrucieństwem. Obrońca wniósł o zmianę kwalifikacji czynu na nieumyślne spowodowanie śmierci.

O całkowite uniewinnienie wniósł Moniki M. wniósł jej obrońca, który stwierdził, że zarzuty, jakoby matka nie dbała o dziecko jest bezpodstawny. Przytoczył zeznania położnej środowiskowej, która następnie była kuratorką społeczną rodziny, przedstawia Monikę M., jako dobrą i troskliwą matkę.

- Opis zarzutów, jakoby miała szarpać dziecko, potrząsać nim, pozostawiać bez opieki, nie mają potwierdzenia w dowodach – argumentował Maciej Kosowski, obrońca Moniki M., dodając, że według opinii biegłego Szymoszek nie miał obrażeń, które wskazywałyby, że był dzieckiem maltretowanym, a fakt, że pozostawiała dziecko pod opieką ojca też nie był niczym nagannym bowiem nie ma dowodów, że ojciec wcześniej był agresywny wobec niemowlaka.

- Oskarżona nie mogła zatem przypuszczać, że dopuści się nagannych zachowań wobec niego. Samo pozostawienie dziecka pod jego opieką nie jest w mojej ocenie, nawet w sytuacji nadużywania alkoholu wypełnieniem artykułu160 paragraf 2 Kodeksu karnego (jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5) – dowodził obrońca oskarżonej wnosząc o uniewinnienie Moniki M.

Przypomnijmy. Sekcja zwłok potwierdziła sińce na głowie, policzku, ramieniu, klatce piersiowej i na grzbiecie. Chłopczyk miał pękniętą czaszkę. Przyczyną śmierci 9-miesięcznego Szymonka były obrażenia wewnątrzczaszkowe, które powstały w wyniku silnego uderzenia na przykład o betonowe podłoże. Tragiczne wydarzenia rozegrały się 6 grudnia 2019 roku w mieszkaniu przy ulicy Batorego. Wyrok zostanie ogłoszony za tydzień.