Vinci – złodziejski majstersztyk z duszą

Vinci” – złodziejski majstersztyk z duszą.

Premiera: 15 września 2004 roku
Reżyseria: Juliusz Machulski

„Vinci” to jeden z tych filmów, które udowadniają, że prosta historia, jeśli opowiedziana z sercem, humorem i wyczuciem, potrafi przykuć uwagę od pierwszej do ostatniej sceny. Juliusz Machulski – mistrz lekkiego kina z pazurem – zaprasza nas tym razem do świata sztuki, ale widzianego z bardzo nietypowej perspektywy: złodziei, którzy nie tylko kradną, ale robią to z klasą, pomysłem i – paradoksalnie – w imię wyższych wartości.

W centrum tej opowieści stoi duet starych kumpli po fachu: Robert Więckiewicz jako cierpliwy, wycofany i do bólu precyzyjny Cuma oraz Borys Szyc w roli Szerszenia – młodego, energicznego „technika”, który zna się na nowoczesnych zabezpieczeniach lepiej niż niejeden agent specjalny. Ich plan? Ukradną bezcenne dzieło sztuki z krakowskiego muzeum. Ale nie po to, żeby je sprzedać i zniknąć. Szerszeń – niczym romantyk wśród przestępców – chce je ocalić przed wywiezieniem za granicę. A jak wiadomo, sercem Polaka zawsze pozostaje coś, co powinno być „u nas”.

Na ich drodze staje jednak nie tylko skomplikowany system zabezpieczeń, ale i policja, która – umówmy się – nie błyszczy w tej historii profesjonalizmem. Choć postać grana przez Marcina Dorocińskiego próbuje nadrobić braki zapałem, to jego działania bardziej przypominają błądzenie po omacku niż skuteczne śledztwo. I właśnie ta nieporadność służb dodaje całej historii lekkiego, ironicznego tonu, który tak dobrze znamy z filmów Machulskiego.

Na szczególne wyróżnienie zasługuje również świetna rola Kamilli Baar jako Magdy – młodej malarki, relegowanej z uczelni, która zupełnym przypadkiem trafia w sam środek tej niecodziennej operacji. Jej obecność dodaje filmowi nie tylko kobiecej energii, ale też głębi – bo oto ktoś, kto miał zostać wyrzucony na margines, staje się kluczowym ogniwem całej intrygi. Magda nie tylko udowadnia, że ma talent, ale też, że świat sztuki – ten prawdziwy – potrzebuje czasem właśnie takich niepokornych dusz.

I wreszcie Jan Machulski – legenda polskiego kina, który pojawia się w filmie niczym dopełnienie układanki. Jego rola jest jak kropka nad „i” – cicha, wyważona, ale nie do zapomnienia. To ten moment, gdy kino puszcza oko do widza i przypomina, że nawet w opowieści o złodziejach może być miejsce na sentyment i klasę.

W pozostałych rolach występują także: Halina Łabonarska, Halina Wyrodek, Mieczysław Grąbka, Marian Dziędziel i wielu innych – każdy z nich wnosi coś charakterystycznego, budując atmosferę inteligentnej i nieco romantycznej kryminalnej przygody.

„Vinci” oglądało się świetnie w dniu premiery i – co dziś rzadko się zdarza – równie świetnie po dwóch dekadach. Film nie stracił ani grama świeżości. Nadal zachwyca lekkością opowieści, inteligentnymi dialogami, perfekcyjnym tempem i znakomitym aktorstwem. Każda postać jest tu wiarygodna, pełnokrwista i świetnie zagrana – nawet epizody, jak kultowy już górnik ‘’Werbus” który „nie rozpoznaje twarzy”, zostają z widzem na długo. Widać, że ten film jest dopracowany w każdym szczególe – od zdjęć, przez muzykę, po sposób prowadzenia fabuły. To czysta filmowa przyjemność, a zarazem majstersztyk – opowieść z duszą, która bawi, wciąga i zostaje w pamięci. I choć często mówi się, że sequela lepiej nie robić – w tym przypadku naprawdę mamy nadzieję, że „Vinci 2” będzie godnym następcą tej perełki.

[WIDEO]19855[/WIDEO]