Maciej Zembaty nie żyje. Poeta, satyryk i tłumacz, klasyk czarnego humoru, zmarł w szpitalu z powodu zatrzymania akcji serca. Miał 67 lat.

Maciej Zembaty ur. 16 maja 1944 w Wadowicach, zm. 27 czerwca 2011 – polski poeta, satyryk, scenarzysta, reżyser radiowy, muzyk, bard i tłumacz, głównie poezji Leonarda Cohena. Przez wielu uważany za klasyka polskiego czarnego humoru.  Zembaty kilkakrotnie koncertował w Legnicy: na Satyrykonie w latach 80-tych, w Solidarnosci w latach 90-tych i w PWSZ w 2008 roku.[FOTORELACJA]945[/FOTORELACJA]

Elementy biograficzne

Ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu. Uczęszczał także do szkoły plastycznej, jednak jej nie ukończył. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską napisał na temat polskiej piosenki i gwary więziennej. Dzięki swym badaniom stał się jednym z pierwszych specjalistów od grypsery. Zadebiutował w 1965 na Festiwalu w Opolu, gdzie uzyskał wyróżnienie jury oraz nagrodę za najlepszy debiut autorski.
Muzyka.

W 1972 dzięki Maciejowi Karpińskiemu[2] zetknął się z piosenkami Leonarda Cohena. W ciągu kilku miesięcy przetłumaczył ich kilkanaście, a do dziś - ponad 60. Większość z nich opublikował w tomikach, zarówno w obiegu oficjalnym, jak i poza nim. Wydał także kilka płyt z własnymi aranżacjami i wykonaniami piosenek kanadyjskiego autora. Jego tłumaczenie piosenki Partisan stało się jednym z nieoficjalnych hymnów przywódców Solidarności internowanych w latach stanu wojennego. Album Alleluja sprzedano w ponad 400 000 egzemplarzy, dzięki czemu w 1986 uznany został za złotą płytę. W latach 80. występował w duecie z Johnem Porterem.

W 1988 nagrał wstęp (parlando) do piosenki grupy Papa Dance pt. Galaktyczny zwiad.

W pierwszą rocznicę Sierpnia '80 współtworzył Pierwszy Przegląd Piosenki Prawdziwej "Zakazane Piosenki" - imprezę będącą "antyfestiwalem sopockim" prezentującą twórców i twórczość poza peerelowską cenzurą.

Radio

W 1972 we współpracy z Jackiem Janczarskim stworzył radiowe słuchowisko Rodzina Poszepszyńskich, które stała się jedną ze sztandarowych audycji rozrywkowych Polskiego Radio. Tworzone i nadawane było z dłuższymi przerwami na przestrzeni 25 lat, a jego bohaterowie stali się parodią postaci znanych z innych seriali radiowych takich jak Matysiakowie i W Jezioranach.

W latach siedemdziesiątych związał się też z Programem Trzecim Polskiego Radia gdzie prowadził między innymi autorską audycję "Zgryz", był też jednym z prezenterów "Zapraszamy do Trójki" - pierwszej i jedynej podówczas audycji nadawanej "na żywo" z telefonicznym udziałem słuchaczy.

Od listopada 2007 na antenie radia TOK FM emitowane jest nowe słuchowisko Macieja Zembatego - Przygody Wuja Alberta.

Obecność publiczna

Poza tłumaczeniami z angielskiego i własną twórczością, opublikował także kilka przekładów wierszy i piosenek autorów rosyjskich, głównie tzw. pieśni błatnych. Przez wiele lat Zembaty współpracował także z polskimi reżyserami. Zasłynął jako scenarzysta i autor muzyki do kilku filmów, m.in. Około północy (1977), Sam na sam (1977) i serialu telewizyjnego Siedem życzeń (1984). W tym ostatnim użyczył również głosu kotu o imieniu Rademenes.

Do legendy przeszła żartobliwa piosenka "pogrzebowa" Zembatego – Ostatnia posługa, śpiewana na melodię marsza żałobnego Chopina, która, jak podkreślali socjologowie, przełamała pewne tabu dotyczące społecznej obyczajowości związanej ze śmiercią i pochówkiem, uwalniając ją od obowiązkowej celebry i urzędowego smutku.

Po kilkuletniej nieobecności (pobyt w Mińsku Mazowieckim[3]), Zembaty wrócił do pisania w 2007 roku; w tym też roku założył własny blog[4].

Bibliografia

Makabra i współczucie, (wybór tekstów z obszernymi notkami autobiograficznymi), Maciej Zembaty z przedmową Jacka Janczarskiego i ilustracjami Piotra Dumały; Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1996; miękka oprawa, 220 stron; ISBN 83-7023-518-2;
Rodzina Poszepszyńskich Story, Maciej Zembaty i Jacek Janczarski. Da Capo, Warszawa, 1997. Miękka oprawa, 192 strony. ISBN 83-7157-242-5.
Maciej Zembaty, Maciej Zembaty. Twój Styl, Warszawa, 2002. Miękka oprawa, 113 stron, ISBN 83-7163-314-9
Mój Cohen, Maciej Zembaty. MTJ Agencja Artystyczna, Warszawa, 2003. Miękka okładka, 232 strony. ISBN 83-911888-9-2.
Piosenki, Maciej Zembaty, Edward Stachura, Włodzimierz Wysocki. Anagram, Warszawa, 1992. Miękka oprawa, 176 stron, ISBN 8190011239.

Dyskografia

W prosektorium, Rogot 1989
Ostatnia posługa. Czarne przeboje 65 - 88, 1998
Zembaty STGS, 1998
Siła niewolników, Selles 2000
Ballady, Agencja Artystyczna MTJ 2002
In my secret... live, Agencja Artystyczna MTJ 2002
35 x Leonard Cohen, Agencja Artystyczna MTJ 2002 (3CD)
Piosenki z trumienki, (podwójny album 1965-2002) Canto/System 2000 2002
Wolność znaczy Freedom, Nevermind 1-2 2009

Filmografia

1976 - Nosił wilk razy kilka
1984 - Siedem życzeń
1977 - Około północy
1977 - Sam na sam
1976 - Przechadzka

głos:

1984 - Siedem życzeń jako kot Rademenes

  www.wikipedia.pl