Tąpnięcie na Collegium Witelona – list otwarty

Zwracam się do mieszkańców Legnicy i okolic z listem otwartym, w którym chciałbym pożegnać się i podziękować za 20 lat bycia częścią tej społeczności… Niniejszym listem, chciałbym także odnieść się do sprawy mojego odwołania z funkcji Dyrektora Akademickiego Liceum Ogólnokształcącego w Legnicy w kwietniu tego roku, a także zwolnienia mnie ze stanowiska wykładowcy Collegium Witelona w Legnicy. Zależy mi na tym, abyście Państwo poznali prawdę - tym bardziej, że „sprawa dyrektora Wędziny” żyje już w środowisku akademickim i miejskim swoim własnym, oderwanym od faktów życiem.

Przez ostatnie 20 lat skutecznie i z sukcesami prowadziłem Akademickie Liceum Ogólnokształcące, którego założycielem i twórcą byłem na trudnym edukacyjnie rynku legnickim. Jednocześnie realizowałem – równie skutecznie, swoje obowiązki nauczyciela akademickiego. Przeprowadziłem szkołę przez wiele trudnych chwil – należał do nich między innymi wydarzenia z lat 2008-2010 - szeroko opisywane w prasie - na temat nadużyć, nepotyzmu i niegospodarności PWSZ im. Witelona i jej ówczesnych władz. Można sobie tylko wyobrazić moje zmagania z opinią publiczną i rodzicami potencjalnych uczniów. Ale udało się, Szkoła przetrwała. Co więcej – w tym czasie Liceum osiągało najwyższe triumfy, zdobywając brązową i srebrną tarczę Perspektyw, osiągając doskonałe wyniki na egzaminach maturalnych. W ostatnim czasie nic się nie zmieniło. Lojalnie i wytrwale działałem na rzecz społeczności akademickiej i dobrego imienia Szkoły i Uczelni.

Co mnie za to spotkało? Oczekiwana (bo przecież miałem powody do takiego oczekiwania) nagroda? Niestety nie - po 20 latach nienagannej (nigdy nie otrzymałem nawet słownego upomnienia) pracy zwolniono mnie z funkcji dyrektora z ALO! Z dnia na dzień, bez ostrzeżenia, rozmowy i jakichkolwiek wyjaśnień. Zrobiono to bez dania mi możliwości godnego pożegnania ze społecznością, której poświęciłem blisko ćwierć wieku swojego życia. Zrobiono to w przededniu matur, na etapie przygotowywania szkoły do egzaminów i rekrutacji, bez procedury przekazania mienia i obowiązków.

Nikt ze zwierzchników nie zdobył się nawet na zwykłe słowo -DZIĘKUJĘ.  Tak - to szokujące i…bolesne. Dziwne, że wpisuje się "w atmosferę pracy, opartej o wzajemną życzliwość i szacunek", że zacytuję fragment zasad, na których bazuje - rzekomo – Stowarzyszenie Wspólnota Akademicka – organ prowadzący ALO.

Dziś wiem, że jest to decyzja pozbawionej skrupułów Eminencji i bezgranicznie podległych mu (bojących się?) ludzi, czego, jako osoba zaangażowana i zajęta prowadzeniem szkoły, zajmowaniem się jej poziomem, dobrem i sprawami uczniów – po prostu nie zauważyłem w porę. Wbrew zasugerowanym w artykule inspirowanym z Sejmowej (o personalnym tąpnięciu na Witelonce) nie dopuściłem się najmniejszych nawet malwersacji, nie przywłaszczyłem sobie nawet jednej złotówki z cudzego mienia – co odróżnia mnie od człowieka, który mnie zwolnił, a który naraził uczelnię na ogromne straty materialne i wizerunkowe. Ten człowie ma czelność mnie oceniać! Kiedy, broniąc się przed tymi absurdalnymi zarzutami, napisałem list pożegnalny do współpracowników, założono mi postępowanie dyscyplinarne i sprawę w sądzie o…naruszenie dóbr osobistych (!!!) uczelni.

Do napisania tego listu ostatecznie skłonił mnie też fakt, że z dniem 1 listopada, (z naruszeniem zapisów kodeksu pracy), decyzją Rektora (to znaczy za jego podpisem) zostałem zwolniony ze stanowiska wykładowcy Collegium Witelona, ze względu (oficjalnie)....na chorobę…(do której notabene przyczynił się Prezes Stowarzyszenia Wspólnota Akademicka i wicekanclerz tej Uczelni). Nieoficjalnie – moim zdaniem - jest to ciąg dalszy szykan za „postawienie się” właśnie jemu.

Biorąc pod uwagę fakt, że na legnickiej uczelni pracowałem ćwierć wieku, dzieląc się w tym czasie swoją wiedzą z tysiącami studentów, nie wyobrażam sobie odejścia z Uczelni bez pożegnania.  Dziękuję zatem za lata pracy dydaktycznej. To kontakt ze studentami (bo nie pensja w wysokości 1250 zł) był motorem i determinantem mojego przywiązania do Legnicy i Uczelni.  Możliwość dzielenia się moja wiedzą i pasją ze studentami - zarówno "młodszymi" jak i seniorami z UTW dawały mi przyjemność i satysfakcję – bo tak mają ludzie, którzy kochają swoją pracę. Szkoda wielka, że władze uczelni widziały to inaczej. Determinacja, aby zwolnić mnie z ALO i z Collegium jest wręcz niewyobrażana -widocznie musiałem być bardzo niewygodny - choć do dzisiaj nie bardzo wiem dlaczego.

Na zakończenie życzę swoim studentom i uczniom, aby w przyszłości przyświecały im słowa Marszałka Piłsudskiego: „Polacy mają w sobie instynkt wolności. Ten instynkt ma wartość i ja tę wartość cenię. W Polsce nie można rządzić terrorem"…, nowej dyrektorce, aby przynajmniej nie zepsuła budowanej przeze mnie Wartości, jaką była ta wyjątkowa do niedawna Szkoła wraz z dedykacją przysłowia (a są one mądrością narodu): „Łaska Pańska na pstrym koniu jeździ”, zaś tym, którzy zabrali mi pół roku życia dedykuję słowa Arystotelesa „Prawdziwą sprawiedliwością jest przeżyć to, co się uczyniło innym”.

dr Dariusz Wędzina