Napoleonka - rozkosz dla oczu i podniebienia

Przepis na prostą napoleonkę

Składniki:

Ciasto:

• 2 opakowania gotowego ciasta francuskiego (to wersja prosta, domowe francuskie wymaga dużo pracy).

Krem:

• 1 l mleka
• 200 g cukru
• 2 łyżeczki cukru wanilinowego lub laska wanilii
• 6 żółtek
• 150 g masła (w temp. pokojowej)
• 150 g mąki pszennej + 50 g mąki ziemniaczanej (razem 200 g)

Do dekoracji:

• cukier puder (klasycznie) albo polewa z białego lukru z paskami czekolady (wersja francuska)

Przygotowanie:

1. Upiec ciasto francuskie – dwa płaty upiec osobno w piekarniku w 200°C, aż się ładnie zrumienią i zrobią chrupiące (ok. 20 minut).
   👉 dobrze jest nakłuć je widelcem przed pieczeniem, żeby nie „wyrosło” zbyt mocno.
2. Krem waniliowy:
   • 750 ml mleka zagotować z cukrem i wanilią.
   • W osobnej misce wymieszać pozostałe 250 ml mleka z żółtkami i mąkami, dokładnie rozmieszać (żeby nie było grudek).
   • Wlać tę mieszankę do gorącego mleka, mieszając energicznie, aż powstanie gęsty budyń.
   • Zdjąć z ognia i przestudzić.
   • Do lekko ciepłego budyniu wmiksować miękkie masło – krem stanie się aksamitny i puszysty.
3. Złożenie ciasta:
   • Na spód położyć pierwszy blat z ciasta francuskiego.
   • Wyłożyć cały krem, wyrównać.
   • Przykryć drugim blatem ciasta.
   • Posypać obficie cukrem pudrem.
4. Chłodzenie:
   • Napoleonka musi się schłodzić w lodówce min. 2–3 godziny (najlepiej całą noc), wtedy krem pięknie stężeje.

Efekt? Rozkosz dla oczu i podniebienia – złociste, chrupiące warstwy ciasta francuskiego przeplatają się z grubą porcją aksamitnego, waniliowego kremu, który dosłownie rozpływa się w ustach. Każdy kęs to połączenie delikatnej słodyczy i lekko karmelizowanej nuty, a kontrast chrupkości i kremowej miękkości sprawia, że trudno poprzestać na jednym kawałku.

Napoleonka to ciasto, które ma w sobie coś uroczystego i nostalgicznego zarazem – elegancki wygląd rodem z francuskich cukierni, a jednocześnie smak dzieciństwa, który wywołuje uśmiech na twarzy. Idealne zarówno do filiżanki kawy, jak i na rodzinne przyjęcie – zawsze robi wrażenie i znika ze stołu w mgnieniu oka.

Krótka historia napoleonki

Napoleonka to w gruncie rzeczy polska odmiana francuskiego mille-feuille (czyli „tysiąca listków”). W oryginale powstało to ciasto we Francji już w XVII wieku – to warstwy kruchego, listkującego ciasta francuskiego przełożone kremem (najczęściej waniliowym, czasem śmietanowym).
W Polsce przyjęło się pod nazwą „napoleonka” – być może od Napoleona Bonaparte, który był znany z zamiłowania do słodyczy (choć to bardziej legenda niż fakt), albo od miasta Neapol („napolitain”), bo podobne desery znane były też we Włoszech. Co ciekawe, w Warszawie częściej mówi się „napoleonka”, a w Krakowie – „kremówka”.