Oszukać przeznaczenie po raz piąty

Nieważne dokąd uciekniesz, nieważnie gdzie się schowasz... nie oszukasz śmierci. Czy można oszukać przeznaczenie? Czy można oszukać widza?

Przedpremierowy pokaz filmu odbył się 11 sierpnia o godz. 22. w legnickim Heliosie.

Po raz piąty, jedenaście lat od premiery pierwszej części pojawił się na ekranach film „Oszukać przeznaczenie”. To druga część horroru, którą widzowie mogą zobaczyć w wersji 3D. Śmierć po raz kolejny upomina się o tych, którzy dzięki wizji jednego z głównych bohaterów unikają jej. Tym razem jest to grupa młodych ludzi, pracowników podupadającej firmy. Zamiast wesołej zabawy na wyjeździe integracyjnym czeka na nich śmierć na remontowanym wiadukcie. Ci, którym udaje się uniknąć przeznaczenia dopadani są przez nie i giną po kolei w sposób krwawy i tragiczny.

Śmierć realizuje swój plan. Realizuje do końca. Nie oszczędza żadnego z żadnego z nich. Jedna z bohaterek ginie skręcając sobie kark ćwicząc na drążku gimnastycznym, druga wypada przez okno poparzona laserem. Kolejny, który oszukał przeznaczenie zostaje zabity przez przyjaciela, inny płonie w salonie masażu, jeszcze inny ginie nadziany na hak. Dużo krwi, ognia i szkła, które jakoś nie przerażają. Wręcąe wszyscy zginą, zagadką jest tylko jaki rodzaj śmierci wymyślił dla nich scenarzysta. Najbardziej zaskakujący jest koniec filmu. Niczym deja vu pojawia się samolot z pierwszej części, a pozostała przy życiu dwójka bohaterów wyrusza nim do Paryża. Sławny lot 180 do Paryża nie doleci, jak wiemy, samolot eksploduje bowiem na początku pierwszej części. I tak historia to przeznaczenia zatacza koło, a film można zacząć oglądać od początku.

Podsumowując. Filmu nie ratują nawet efekty 3D. Śmierć kolejnych pechowców zamiast okrzyków przerażenia budziła na sali salwy śmiechu. Jeśli realizatorom o to chodziło, mogą być zadowoleni. Co do efektów, najlepsze były na początku filmu i zapowiadały coś, czego właściwie nie zobaczyliśmy w czasie półtoragodzinnej projekcji. Czy warto więc poświęcić 95 minut? Ja się dałam oszukać, wy zdecydujcie sami...