W MCK można oglądać wystawę prac Danuty Danielewicz, malarki, , poetki, rzeźbiarki i ceramika. Wernisaż wystawy „Malując marzenia” odbył się w piątkowe popołudnie.

Danuta Danielewicz edukację artystyczną rozpoczęła z chwilą, gdy potrafiła ująć w dłoń pędzel. Jej wielkim marzeniem było malarstwo. W młodości bardzo poważnie rozważała podjęcie nauki w akademii sztuk pięknych. Życie jednak napisało inny scenariusz jej drogi artystycznej. Malowanie przez długie lata było czymś obok spraw codziennych bieżącego życia, które wypełnione było troską o rodzinę i pracę zawodową. Stało się zatem czymś bardzo osobistym, nie podlegającym wpływom mody, nie wpasowującym się w ciasne ramy kanonów. Równolegle z malarstwem artystka rozwijała swoją twórczość poetycką. Prezentowany na początku wiersz zawiera w swej treści tytuł wystawy i można powiedzieć, że te marzenia się spełniają. Od 2013 jest słuchaczką Uniwersytetu Trzeciego Wieku na kierunku: malarstwo i ceramika. Malowała także w pracowni „Życie” pod kierunkiem Barbary Sroki. Brała udział w wystawach zbiorowych, a w marcu bieżącego roku w zorganizowanej przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Chojnowie, wystawie indywidualnej, pt. „Jesienią malowane”.

Swoją wystawę artystka zadedykowała wyjątkowej osobie – pani Ewie, rehabilitantce ze Złotoryi, która dosłownie postawiła ją na nogi po ciężkiej chorobie.
Malarstwo Danuty Danielewicz ukazuje wrażliwość i dążenie ku własnemu stylowi. Należy tu podkreślić rolę barw. Wyraźną fascynacją są relacje barw stosowane najczęściej w jednej gamie, zróżnicowane walorowo i bogate w odcieniach. Swój własny świat malarka ukazuje w klimatach barw ciepłych. Wykorzystuje najczęściej gamę czerwieni, ugrów, cynobrów, oranży. Ciekawym elementem jej stylu, który szczególnie uwidacznia się w portretach, jest mieszanie lekko zgeometryzowanych form z miękkimi kształtami. Harmonijne kompozycje barw, przesycone światłem i witalnością tchną spokojem i ukojeniem. Buduje obrazy tworząc sytuacje statyczne, zatrzymane w kadrze. Maluje układy najprostsze, unika rozbudowanych narracji, poszukuje umiaru, oscyluje w klimacie kameralistyki. W ten sposób tworzy prace bardzo osobiste. Patrząc na jej obrazy odnosimy wrażenie, że są one nie tylko nośnikiem spokoju, piękna, ciepła, ale że działają kojąco na ludzkie stresy w naszych konwulsyjnie przyspieszonych czasach. W pracach artystki główne miejsce zajmuje postać ludzka - portret. Twarze sportretowanych osób emanują spokojem i tajemniczym zrozumieniem. W swoich obrazach wyraża to, co często trudne jest do wyrażenia słowem - wolność, radość, zachwyt, ale stara się także uchwycić refleksję, zadumę i ulotność chwili.

Autorka z dużą swobodą i dystansem traktuje swoje kompozycje malarskie, chce bowiem tworzyć tak jak czuje. Ceni życie, dlatego radość życia potrafi odnaleźć w jego każdym przejawie i skrzętnie to zapisuje w wersach swoich wierszy, które być może niebawem opuszczą szufladę.[FOTORELACJA]11741[/FOTORELACJA]